Argentinië
Door: Anna
Blijf op de hoogte en volg Anna
27 Juni 2017 | Argentinië, Buenos Aires
Terwijl ik dit schrijf zit ik in de woonkamer van mijn laatste hostel in Argentinië. Dat het alweer twee weken geleden is dat ik vanuit Nederland hierheen ben gekomen dringt niet echt tot me door geloof ik, de tijd gaat zo snel!
Laat me beginnen bij het begin. Op 15 juli 05:55 landde mijn vliegtuig op de luchthaven in Buenos Aires. Vol goede moed liep ik de douane door de grote chaos in. Taxi/bus/remise/coach naar het hostel? Na wat onderhandelen bleek de taxi toch wel duur en heb ik maar de bus genomen, een erg lieve spaanse vrouw legde mij uit waar ik uit moest stappen en dat er dan een auto zou zijn die mij naar mijn hostel reed. Gelukkig, want ikzelf was zo moe dat ik het eigenlijk niet zo goed begreep. Het hostel was erg gezellig ingericht, maar het bleek wel dat er maar 3 toeristen waren en de rest eigenlijk allemaal "residents" waren: mensen die in BA studeren en er nog geen kamer of appartement hebben gevonden. Overdag heb ik de botanische tuinen bezocht en heb ik mijn eerste empanadas in een restaurantje naar binnen gepropt: erg lekker! Wat ook erg leuk is in de hostels is de gewoonte samen te koken, zo stond ik mijn eerste avond kookles te geven aan twee Braziliaanse gasten die letterlijk nog nooit een ui hadden gesneden. De tweede dag heb ik, samen met een Amerikaanse jongen, een museum voor moderne kunst bezocht en zijn we naar het Recoleta Cementario geweest - ja, dat is inderdaad een begraafplaats. Een hele bijzondere wel, hij ligt midden in de stad en bestaat uit serieus hele grote tombes. Rijke families hebben daar hun stukje land gekocht en er tombes gebouwd, zodat zij samen kunnen rusten in het hartje van de stad. De familie van Eva Peron is hier een voorbeeld van.
Na BA ben ik op de derde dag met de bus naar Rosario gegaan, ook wel een kleine versie van BA genoemd. Al toen ik aan kwam rijden met de bus viel het mij op dat de stad een stuk sportiever oogde. Er waren meer jongere mensen, die lekker aan het sporten waren in het park of lekker maté zaten te drinken. Maté is een soort kannetje waar je Yerba (een soort theeblaadjes) in doet en waar je dan elke keer wat water bijschenkt. De maté geef je rond in het groepje en deel je met iedereen. Een geweldig handige manier om met mensen in contact te komen en een geweldig excuus om met een klein groepje uren in de zon door te brengen. De locals in de bus vonden het blijkbaar nogal dapper dat ik hier alleen durfde te reizen, dus er was wederom een hele lieve man die mij de weg naar de taxi's wees en een geweldige vrouw die ongevraagd op mij bleef wachten toen ik mijn tas uit het laadruim pakte en met mij mee liep naar de taxi's. Ik wilde haar bedanken en in een taxi stappen toen ze tot mijn verbazing gezellig naast me kwam zitten. Gelukkig had ze een goede uitstraling, en wat bleek: ze wilde ervoor zorgen dat de taxichauffeur mij niet zou oplichten en reed met me mee naar mijn hostel. Als klap op de vuurpijl gaf ze haar telefoonnummer aan me en stond ze erop de taxi te betalen. Met een dikke kus op mijn wang en een knuffel stond ik verbaasd van deze gastvrijheid op de stoep mijn mijn tweede hostel.
Hier waren de mensen ook uiterst vriendelijk! Ik ontmoette een andere Nederlandse meid en omdat het al in de middag was, zijn we samen gaan koken en hebben we heerlijke pasta gemaakt. De volgende dag in Rosario moest Mariska weer verder reizen, en heb ik mij de hele dag met een Australiër vermaakt die mij heel Rosario heeft laten zien. Een beetje een aparte man, hij was 40 en woonde zo'n beetje in het hostel, maar erg gezellig. Die avond ontmoette ik ook het Duitse meisje waarmee ik de rest van de week verder zou reizen. Nu is er in Rosario niet overdreven veel te doen, maar het was er echt heerlijk. Het weer was lekker, de sfeer was kalm en je kon je zeker veilig wanen op de straten. Ook werd ik uitgenodigd mee te eten met het dinner van het personeel en eindigden we dansend in de woonkamer, terwijl ik toch echt maar met één engelssprekende meid kon praten. Heerlijk! Hier ben ik echt bijgekomen van de jetlag en van de drukte die BA uitstraalde. Helemaal opgeladen zette ik samen met de duitse Vanessa mijn tocht voort naar Puerto Iguazu.
Na een busrit van ongeveer 19 uur waren we eindelijk aangekomen. De bussen reizen overigens heel fijn! De semi-cama stoelen kun je in een hoek van 120 graden zetten, en we hadden de voorste stoelen bij het raam op de bovenverdieping geboekt - ja, inderdaad, de plekken waar je op de basisschool zo hevig om moet strijden! In Iguazu was het ongeveer 30 graden, dus bikini aan en lekker bij het zwembadje in het hostel bijgekomen van de reis. De volgende dag zijn we eerst naar een vogelpark geweest. Hier hebben ze vogels verzameld met hun oorsprong in Zuid-Amerika, hele mooie kleuren en aparte beesten. Hierna zijn we naar de Braziliaanse kant van de watervallen gegaan. Aan deze kant krijg je meer een overzicht van hoe alle watervallen met elkaar verbonden zijn. Het was daadwerkelijk geweldig - niet in foto's of filmpjes samen te vatten. Je wordt totaal overweldigd door de bizarre hoeveelheid aan water dat iedere seconde naar beneden valt. En als je dacht dat je het wel gezien had, dan liep je een stukje verder en je mond viel wederom open. Vanaf de Argentijnse kant, waar we de volgende dag heen zijn geweest, zie je steeds wat meer ingezoomde stukjes en sta je dichter bij de watervallen zelf. Ook heb je een platform waarbij je echt bovenaan de grootste watervallen staat, en dan besef je weer hoe klein je als mens eigenlijk wel niet bent en wat voor kracht er achter de natuur zit. Totaal overweldigend en fantastisch mooi!
Na de watervallen wilde ik nog lekker een dagje rustig in de zon bij het zwembad zitten voor ik weer terug zou keren naar BA. Ik ontmoette een man uit mijn hostel die matig Engels kon, maar wel alles afwist van de geneeswijze van stenen: ik heb mijn eerste reiki ontmoet! Ik had hele interessante gesprekken met hem over veranderingen binnen een mens en hoe deze tot stand kunnen komen door verschillende vormen van therapie, en het werd me wel weer duidelijk dat wij als de nuchtere hollanders soms zo'n gesloten blik op ons bestaan hebben. Sowieso valt het me op dat in Zuid-Amerika iedereen echt veel creatiever is, het is hier bijvoorbeeld heel normaal om tijdens een gesprek gewoon een tekening te gaan zitten maken. De laatste keer dat ik zoiets deed was ik geloof ik 10 en zat ik in groep 7 ofzo! Verder ben ik voor de eerste keer uit eten geweest met drie nederlandse meiden, ook erg gezellig! Eentje daarvan, Judith, ga ik misschien later in mijn reis nog tegenkomen: ze denkt er namelijk over na een maand langer weg te blijven om met mij naar Colombia te gaan!
Goed, nu zijn we weer aangekomen in de woonkamer van mijn huidige hostel. Allemaal leuke verhalen natuurlijk en het is hier ook echt prachtig, maar ik zal stoppen met schrijven want het stuk wordt erg lang. Niet te geloven dat ik morgen alweer naar Chili vlieg en over een weekje Gitte mij alweer gezelschap komt houden. Ik ga eens even uitzoeken waar ik morgen ga slapen en hoe ik bij het vliegveld kom.
Voor nu dus adiós en hasta luego!
Laat me beginnen bij het begin. Op 15 juli 05:55 landde mijn vliegtuig op de luchthaven in Buenos Aires. Vol goede moed liep ik de douane door de grote chaos in. Taxi/bus/remise/coach naar het hostel? Na wat onderhandelen bleek de taxi toch wel duur en heb ik maar de bus genomen, een erg lieve spaanse vrouw legde mij uit waar ik uit moest stappen en dat er dan een auto zou zijn die mij naar mijn hostel reed. Gelukkig, want ikzelf was zo moe dat ik het eigenlijk niet zo goed begreep. Het hostel was erg gezellig ingericht, maar het bleek wel dat er maar 3 toeristen waren en de rest eigenlijk allemaal "residents" waren: mensen die in BA studeren en er nog geen kamer of appartement hebben gevonden. Overdag heb ik de botanische tuinen bezocht en heb ik mijn eerste empanadas in een restaurantje naar binnen gepropt: erg lekker! Wat ook erg leuk is in de hostels is de gewoonte samen te koken, zo stond ik mijn eerste avond kookles te geven aan twee Braziliaanse gasten die letterlijk nog nooit een ui hadden gesneden. De tweede dag heb ik, samen met een Amerikaanse jongen, een museum voor moderne kunst bezocht en zijn we naar het Recoleta Cementario geweest - ja, dat is inderdaad een begraafplaats. Een hele bijzondere wel, hij ligt midden in de stad en bestaat uit serieus hele grote tombes. Rijke families hebben daar hun stukje land gekocht en er tombes gebouwd, zodat zij samen kunnen rusten in het hartje van de stad. De familie van Eva Peron is hier een voorbeeld van.
Na BA ben ik op de derde dag met de bus naar Rosario gegaan, ook wel een kleine versie van BA genoemd. Al toen ik aan kwam rijden met de bus viel het mij op dat de stad een stuk sportiever oogde. Er waren meer jongere mensen, die lekker aan het sporten waren in het park of lekker maté zaten te drinken. Maté is een soort kannetje waar je Yerba (een soort theeblaadjes) in doet en waar je dan elke keer wat water bijschenkt. De maté geef je rond in het groepje en deel je met iedereen. Een geweldig handige manier om met mensen in contact te komen en een geweldig excuus om met een klein groepje uren in de zon door te brengen. De locals in de bus vonden het blijkbaar nogal dapper dat ik hier alleen durfde te reizen, dus er was wederom een hele lieve man die mij de weg naar de taxi's wees en een geweldige vrouw die ongevraagd op mij bleef wachten toen ik mijn tas uit het laadruim pakte en met mij mee liep naar de taxi's. Ik wilde haar bedanken en in een taxi stappen toen ze tot mijn verbazing gezellig naast me kwam zitten. Gelukkig had ze een goede uitstraling, en wat bleek: ze wilde ervoor zorgen dat de taxichauffeur mij niet zou oplichten en reed met me mee naar mijn hostel. Als klap op de vuurpijl gaf ze haar telefoonnummer aan me en stond ze erop de taxi te betalen. Met een dikke kus op mijn wang en een knuffel stond ik verbaasd van deze gastvrijheid op de stoep mijn mijn tweede hostel.
Hier waren de mensen ook uiterst vriendelijk! Ik ontmoette een andere Nederlandse meid en omdat het al in de middag was, zijn we samen gaan koken en hebben we heerlijke pasta gemaakt. De volgende dag in Rosario moest Mariska weer verder reizen, en heb ik mij de hele dag met een Australiër vermaakt die mij heel Rosario heeft laten zien. Een beetje een aparte man, hij was 40 en woonde zo'n beetje in het hostel, maar erg gezellig. Die avond ontmoette ik ook het Duitse meisje waarmee ik de rest van de week verder zou reizen. Nu is er in Rosario niet overdreven veel te doen, maar het was er echt heerlijk. Het weer was lekker, de sfeer was kalm en je kon je zeker veilig wanen op de straten. Ook werd ik uitgenodigd mee te eten met het dinner van het personeel en eindigden we dansend in de woonkamer, terwijl ik toch echt maar met één engelssprekende meid kon praten. Heerlijk! Hier ben ik echt bijgekomen van de jetlag en van de drukte die BA uitstraalde. Helemaal opgeladen zette ik samen met de duitse Vanessa mijn tocht voort naar Puerto Iguazu.
Na een busrit van ongeveer 19 uur waren we eindelijk aangekomen. De bussen reizen overigens heel fijn! De semi-cama stoelen kun je in een hoek van 120 graden zetten, en we hadden de voorste stoelen bij het raam op de bovenverdieping geboekt - ja, inderdaad, de plekken waar je op de basisschool zo hevig om moet strijden! In Iguazu was het ongeveer 30 graden, dus bikini aan en lekker bij het zwembadje in het hostel bijgekomen van de reis. De volgende dag zijn we eerst naar een vogelpark geweest. Hier hebben ze vogels verzameld met hun oorsprong in Zuid-Amerika, hele mooie kleuren en aparte beesten. Hierna zijn we naar de Braziliaanse kant van de watervallen gegaan. Aan deze kant krijg je meer een overzicht van hoe alle watervallen met elkaar verbonden zijn. Het was daadwerkelijk geweldig - niet in foto's of filmpjes samen te vatten. Je wordt totaal overweldigd door de bizarre hoeveelheid aan water dat iedere seconde naar beneden valt. En als je dacht dat je het wel gezien had, dan liep je een stukje verder en je mond viel wederom open. Vanaf de Argentijnse kant, waar we de volgende dag heen zijn geweest, zie je steeds wat meer ingezoomde stukjes en sta je dichter bij de watervallen zelf. Ook heb je een platform waarbij je echt bovenaan de grootste watervallen staat, en dan besef je weer hoe klein je als mens eigenlijk wel niet bent en wat voor kracht er achter de natuur zit. Totaal overweldigend en fantastisch mooi!
Na de watervallen wilde ik nog lekker een dagje rustig in de zon bij het zwembad zitten voor ik weer terug zou keren naar BA. Ik ontmoette een man uit mijn hostel die matig Engels kon, maar wel alles afwist van de geneeswijze van stenen: ik heb mijn eerste reiki ontmoet! Ik had hele interessante gesprekken met hem over veranderingen binnen een mens en hoe deze tot stand kunnen komen door verschillende vormen van therapie, en het werd me wel weer duidelijk dat wij als de nuchtere hollanders soms zo'n gesloten blik op ons bestaan hebben. Sowieso valt het me op dat in Zuid-Amerika iedereen echt veel creatiever is, het is hier bijvoorbeeld heel normaal om tijdens een gesprek gewoon een tekening te gaan zitten maken. De laatste keer dat ik zoiets deed was ik geloof ik 10 en zat ik in groep 7 ofzo! Verder ben ik voor de eerste keer uit eten geweest met drie nederlandse meiden, ook erg gezellig! Eentje daarvan, Judith, ga ik misschien later in mijn reis nog tegenkomen: ze denkt er namelijk over na een maand langer weg te blijven om met mij naar Colombia te gaan!
Goed, nu zijn we weer aangekomen in de woonkamer van mijn huidige hostel. Allemaal leuke verhalen natuurlijk en het is hier ook echt prachtig, maar ik zal stoppen met schrijven want het stuk wordt erg lang. Niet te geloven dat ik morgen alweer naar Chili vlieg en over een weekje Gitte mij alweer gezelschap komt houden. Ik ga eens even uitzoeken waar ik morgen ga slapen en hoe ik bij het vliegveld kom.
Voor nu dus adiós en hasta luego!
-
27 Juni 2017 - 18:43
Michelle:
Heel leuk stuk An en wat fijn dat de mensen zo lief en gastvrij zijn! Supermooi dat je ze ook meteen je kookkunsten hebt kunnen showen haha! Geniet ervan!! -
27 Juni 2017 - 18:56
Alette:
Leuk en bijzonder om je ervaringen te lezen Anna! -
27 Juni 2017 - 20:01
Astrid:
Awh Annie, wat super om te lezen dat je het zo naar je zin hebt daar en dat iedereen zo gastvrij is! Heel veel plezier in Chili en ik ben nu al benieuwd naar je volgende blog! Dikke kus en knuffel -
27 Juni 2017 - 20:39
Caya:
Haai! Wat leuk dat je in ieder geval begonnen bent aan een blog! Fijn om even te lezen hoe t allemaal gaat en t klinkt superleuk! Tot snel xx -
27 Juni 2017 - 20:51
Bernetta:
Wat fijn dat je zulke aardige mensen hebt ontmoet! Leuk om alle belevenissen te lezen! Veel plezier in Chili! -
27 Juni 2017 - 21:11
Dorothé:
Dag lieve Anna, wat heerlijk om zo op de hoogte te zijn van je avonturen en al je indrukken. En wat ben ik blij met al die zorgzame mensen die zo lief voor je zijn:). Geiet maar volop! -
27 Juni 2017 - 21:14
Paapi:
Leuk te lezen Anna! En wat gaat de tijd inderdaad snel... al duurt het toch ook weer lang ;)
Nu op naar Chili! xxx -
27 Juni 2017 - 21:31
Jessica:
Super leuk Annie! Enjoy Chili❤️ -
27 Juni 2017 - 21:41
Hans:
Hoi Anna, leuk geschreven! Wat kun je in korte tijd veel avonturen beleven hè. Ben benieuwd naar je volgende verhaal. Heel veel plezier! -
27 Juni 2017 - 22:22
Frederieke:
Wow Anna, wat een trip! Geniet en heel veel plezier! Liefs Frederieke -
28 Juni 2017 - 08:08
Nelleke Koster:
Lieve Anna
Wat leuk om je reis een beetje te kunnen volgen zo. Fijn dat je het naar je zin hebt. Het is ook echt leuk om zo met al die reizende jongeren in contact te komen he. Maar goed ook om veel met anderen samen te doen want je bent toch maar kwetsbaar in je eentje.
Heel veel plezier in Chili.
Liefs Nelleke -
28 Juni 2017 - 09:56
Lex:
Klinkt allemaal ontzettend gaaf Anna, en wat fijn dat iedereen aardig en behulpzaam is. Heel veel plezier in Chili! Ik ben benieuwd om te horen wat je daar gaat beleven. :) -
07 Juli 2017 - 10:57
Marjolein:
Anna, wat leuk om te lezen! Je geniet enorm daar, fijn!
Ik ga ook eens tekenen tijdens een gesprek, haha..:-) -
31 Juli 2017 - 08:14
Annelies & Jos:
Hoi Anna, eindelijk je blog ontdekt en wat een leuk, relaxt verhaal. veel plezier en we kijken uit naar de volgende.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
